Deneyimli – Yetenekli – Profesyonel

SDN Konsept

SDN mimarileri ağ denetimi ve yönlendirme işlevlerini birbirinden ayırır, böylece ağ denetiminin doğrudan programlanabilir hale gelmesini ve altta yatan altyapının uygulamalardan ve ağ hizmetlerinden soyutlanmasını sağlar. OpenFlow protokolü SDN teknolojilerinde kullanılabilir. SDN mimarisi: Doğrudan programlanabilir: Ağ denetimi, yönlendirme işlevlerinden ayrıştırıldığı için doğrudan programlanabilir. Çevik: Denetimin yönlendirmeden soyutlanması, yöneticilerin değişen ihtiyaçları karşılamak için ağ genelindeki trafik akışını dinamik olarak ayarlamasına olanak tanır. Merkezi olarak yönetilir: Ağ zekası, uygulamalara ve politika motorlarına tek bir mantıksal anahtar olarak görünen ağın küresel bir görünümünü koruyan yazılım tabanlı SDN denetleyicilerinde (mantıksal olarak) merkezileştirilmiştir.

SDN architectures decouple network control and forwarding functions, enabling the network control to become directly programmable and the underlying infrastructure to be abstracted from applications and network services. The OpenFlow protocol can be used in SDN technologies. The SDN architecture is: Directly programmable: Network control is directly programmable because it is decoupled from forwarding functions. Agile: Abstracting control from forwarding lets administrators dynamically adjust network-wide traffic flow to meet changing needs. Centrally managed: Network intelligence is (logically) centralized in software-based SDN controllers that maintain a global view of the network, which appears to applications and policy engines as a single, logical switch.

SDN Nedir?

Yazılım tanımlı ağ oluşturma (SDN) teknolojisi, ağ performansı ve gözetimini iyileştirmek için dinamik, programlanabilir bir biçimde etkili ağ yapılandırmasına olanak tanıyan ve onu geleneksel ağ yönetiminden daha çok bulut bilişimi gibi yapan ağ yönetimine yönelik bir yaklaşımdır.   Şu anki mevcut ağlar daha fazla esneklik ve kolay sorun giderme gerektirirken, SDN geleneksel ağların statik mimarisinin merkezi olmayan ve karmaşık olduğu gerçeğini ele almak içindir. SDN, ağ paketlerinin (veri düzlemi) iletme sürecini yönlendirme sürecinden (kontrol düzlemi) ayırarak, ağ zekasını tek bir ağ bileşeninde merkezileştirmeye çalışır. Kontrol düzlemi, tüm zekanın dahil edildiği SDN ağının beyni olarak görülen, bir veya daha fazla denetleyiciden oluşur. Bununla beraber, güvenlik, ölçeklenebilirlik ve esneklik söz konusu olduğunda, akıllı merkezileştirmenin kendi dezavantajları vardır ve SDN’nin temel sorunu budur.

Neden SDN’ye ihtiyacınız var?

Mobil cihazlar ve içerik patlaması, sunucu sanallaştırma ve bulut hizmetlerinin ortaya çıkışı, ağ sektörünü geleneksel ağ mimarilerini yeniden incelemeye iten trendler arasındadır. Çoğu geleneksel ağ hiyerarşiktir ve bir ağaç yapısında düzenlenmiş Ethernet anahtarları katmanlarıyla inşa edilir. Bu tasarım, istemci-sunucu bilgi işlemin hakim olduğu zamanlarda anlamlıydı, ancak bu tarz bir statik mimari, günümüz kurumsal veri merkezleri, kampüsleri ve taşıyıcı ortamlarının dinamik bilgi işlem ve depolama ihtiyaçlarına uygun değildir. Yeni bir ağ paradigmasına duyulan ihtiyacı tetikleyen temel bilgi işlem trendlerinden bazıları şunlardır:

  • Trafik kalıplarını değiştirme

  • “BT’nin tüketiciye uyarlanması”

  • Bulut hizmetlerinin yükselişi

  • “Büyük Veri” daha fazla bant genişliği anlamına gelir

Merkezileştirilmiş – Hiyerarşik – Dağıtılmış

SDN Kontrol Düzlemi

SDN kontrol düzleminin uygulanması, merkezi, hiyerarşik veya merkezi olmayan bir tasarımı takip edebilir. İlk SDN kontrol düzlemi önerileri, tek bir kontrol varlığının küresel bir ağ görüşüne sahip olduğu merkezi bir çözüme odaklanmıştır. Bu kontrol mantığının uygulanmasını basitleştirirken, ağın boyutu ve dinamikleri arttıkça ölçeklenebilirlik kısıtlar getirir.

Denetleyici Yerleştirme

Dağıtılmış bir SDN kontrol düzlemi tasarlarken önemli olan, kontrol varlıklarının sayısına ve yerleşimine karar vermektir. Bunu yaparken dikkate alınması gereken önemli bir parametre, özellikle büyük ağlar bağlamında olmak üzere, denetleyiciler ve ağ cihazları arasındaki yayılma gecikmesidir. Dikkate alınan diğer hedefler, kontrol yolu güvenilirliği, hata toleransı ve uygulama gereklerini içerir.